کنجاله آفتابگردان یکی از محصولات فرعی حاصل از استخراج روغن از دانه های آفتابگردان بوده و اغلب متناسب با میزان حذف پوسته و نوع فرآوری، دارای میزان پروتئین متغیری می باشد (31 تا 37 درصد در ماده خشک). معمولاً بیش از 80 درصد از این پروتئین در شکمبه تجزیه می شود. میزان فیبر این محصول نیز در بیشتر مواقع کمتر از 21 درصد می باشد.
در صورت روغن گیری با روش های مکانیکی، کنجاله تولید شده دارای حدود 13 درصد چربی است. اگر استخراج روغن از طریق روش های مکانیکی همراه با روش استخراج به وسیله حلال انجام شود، میزان روغن باقی مانده در کنجاله کاهش می یابد و این مقدار می تواند به حدود 1 درصد چربی در کنجاله آفتابگردان نیز برسد.
به دلیل تفاوت در نوع استخراج روغن، محتوای پروتئین و چربی کنجاله ها متغیر می باشد و قیمت محصولات پروتئینی اغلب متناسب با درصد پروتئین و چربی آنها تعیین می شود. کنجاله آفتابگردان بدون پوسته می تواند با احتساب پروتئین معادل، جایگزین مناسبی برای بخشی از منابع پروتئین خوراک دام در نظر گرفته شود.
سطوح پایین لیزین و ترئونین در کنجاله آفتابگردان یکی از عوامل محدود کننده میزان مصرف این ماده خوراکی است. با این حال کنجاله آفتابگردان دارای سطوح بالایی از اسیدهای آمینه گوگرد دار و تریپتوفان است. از دیگر عوامل محدودکننده استفاده از کنجاله آفتابگردان در تغذیه نشخوارکنندگان می توان به تجزیه پذیری بالای پروتئین این محصول در شکمبه اشاره کرد. برخی از روش های فرآوری مانند حرارت دادن می تواند تا حدی میزان پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه را افزایش دهد. مطالعات بسیاری تاثیر مثبت فرآوری خوراک بر کاهش میزان تجزیه پروتئین در شکمبه را بدون کاهش قابلیت هضم در روده باریک بیان می کند.
طبق برخی تحقیقات، حرارت دهی کنجاله آفتابگردان می تواند باعث افزایش 191 درصدی در پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه شود. در مطالعاتی بیان شده است که پس از فرآوری کنجاله سویا از طریق حرارت دهی و استفاده از ارتوفسفریک اسید میزان پروتئین تجزیه پذیر در شکمبه از 80.1 درصد به 69.8 درصد کاهش یافت.
در جدول زیر آنالیز کلی برخی از کنجاله های پروتئینی بدون پوسته رایج در تغذیه دام ارائه شده است.
استفاده از کنجاله های پروتئینه حاصل از فرایند روغنگیری از دانه های گیاهی از معمول ترین راه های تأمین پروتئین و تنظیم پروتئین جیره گاو شیری به شمار می رود. هرچند برای تامین نیاز پروتئینی در دام ها اغلب از منابع پروتئینی مانند کنجاله سویا استفاده می شود. با این حال منابع پروتئینی دیگر مانند کنجاله آفتابگردان نیز در بسیاری از مناطق مانند اتحادیه اروپا جهت تامین بخشی از این نیاز توسط دام ها مورد استفاده قرار می گیرند. در یکی از مطالعاتی که در سال 1980 میلادی بر روی گوسفندان صورت گرفت، تغذیه کنجاله سویا موجب بهبود در افزایش وزن در گوسفند ها شد. با این حال درگروه هایی که از کنجاله آفتابگردان با پروتئین 40 درصد و کنجاله سویا به صورت 50 : 50 تغذیه شده بودند، نتایجی مشابه با سایر گروه ها که تنها از طریق کنجاله سویا، پروتئین مورد نیاز خود را تامین می کردند مشاهده شد. در این آزمایش، تغذیه کنجاله آفتابگردان در مقایسه با کنجاله پنبه دانه موجب بهبود افزایش وزن در گوسفندان شد. طبق برخی تحقیقات، کنجاله آفتابگردان نسبت به کنجاله تخمه پنبه از ارزش غذایی بالاتری برخوردار است.