نشاسته جیره گاو های شیری پیش از زایش و پس از زایش از نظر میزان مصرف، بسته به میزان تولید شیر، اهداف پرورش و دیگر عوامل مدیریتی، جایگاه و گروه بندی متفاوت است.
دوره پس از زایش دوره ای است که بیشترین فرصت سودآوری را در طی یک دوره شیردهی ایجاد می کند. یک شروع قوی در گاوها می تواند به افزایش اوج شیر، یک منحنی شیردهی ایده آل و بهبود درآمد مازاد بر خوراک منجر شود. اما دوره پس از زایش می تواند پرخطر هم باشد.
احتمال خطر بروز اسیدوز شکمبه ای تحت حاد، جابه جایی شیردان یا دیگر مشکلات سلامتی، به بکارگیری رویکردهای محافظه کارانه در جیره گاوهای تازه زا منجر شده است. به خصوص هنگامی که موضوع میزان نشاسته جیره گاو مطرح می شود. به دلیل اینکه هیچ میزان حداقلی برای گنجاندن نشاسته در جیره در نظر گرفته نشده است، گاودارها و متخصصین تغذیه برای اجتناب از بروز نتایج بالقوه منفی، در اغلب موارد در میزان حداقل نشاسته جیره گاو زیاده روی می کنند.
اما تحقیقات نشان داده اند که گاوهای اوایل شیردهی ممکن است از نشاسته قابل دسترس در شکمبه هنگامی که میزان مناسبی از آن را دریافت می کنند به میزان عالی بهره مند شوند. تنظیم میزان نشاسته قابل دسترس شکمبه ای در سطح مناسب در جیره گاوهای تازه زا می تواند به بهبود اندازه وعده های غذایی، افزایش تولید شیر و شیر تصحیح شده بر اساس چربی و کاهش کم شدن نمره وضعیت بدنی در 20 تا 30 روز اول شیردهی منجر شود.
زمان آن رسیده است که بهبود میزان نشاسته در جیره گاوهای تازه زا را مد نظر قرار دهید تا از مزیت یک رویکرد تنظیم جیره قوی در گاوهای پیش از زایش بتوانید بهره مند شوید.
تنظیم مقدار نشاسته جیره گاو همگام با تغییرات مدیریتی
هنگامی که سلامت گاوهای تازه زا به خطر می افتد، می توانیم نشاسته جیره را مسبب آن بدانیم. تغذیه میزان بالایی از نشاسته می تواند خطرآفرین باشد، اما در اغلب موارد اقدامات مدیریتی می تواند نقش مهمی در بروز مشکلات سلامتی گاوهای تازه زا ایفا کنند. هر موردی که بتواند گاو را از خوراک بیاندازد، مصرف را کاهش دهد یا در یک لقمه حجم زیادی از خوراک برداشته شود، به شیوع بالای SARA یا دیگر مشکلات سلامتی منجر می شود.
خبر خوب این است که صنعت دامپروری گام های بزرگی در جهت آسایش و مدیریت کلی گاوها برداشته است. جایگاه، بودجه بندی زمان، مدیریت آخور ، به راحتی در دسترس بودن ابزارهای تشخیصی و همه این موارد، در جهت کمک به کاهش خطرات سلامتی، بهبود یافته اند.
به دلیل اینکه در زمینه آسایش دام بهبود صورت گرفته است، میانگین نسبی عمر گاوها در حال افزایش است و 10 تا 20 درصد بسیاری از گله ها یا بیشتر از آن را دام های شکم چهارم و بالاتر تشکیل داده اند. گاوهای مسن پرتولیدترین گاوها در گله هستند که برای رفع نیازهای شیردهی خود به نشاسته قابل دسترس شکمبه ای بیشتری نیاز دارند. حفظ میزان نشاسته جیره گاو ها در همان سطحی که در جیره های 5 تا 10 سال پیش تنظیم می شد می تواند به کمبود نشاسته در گاوهای بالغ تر در دوره پس از زایش منجر شود.
تنظیم نشاسته جیره گاو با اجتناب از کاهش گلوکز
انسانها اگر با کمبود انرژی مواجه شوند با خوردن شکلات یا خوراکی که میزان گلوکز آن بالا باشد می توانند سطح انرژی خود را بالا ببرند ولی در گاوها به این سادگی نیست. پروپیونات که محصول نهایی تخمیر شکمبه ای حاصل از نشاسته قابل دسترس می باشد، از طریق دیوار شکمبه جذب می شود و به واسطه کبد به گلوکز تبدیل می شود. گاوهای دوشا از گلوکز برای پشتیبانی از سنتز لاکتوز شیر که تعیین کننده حجم شیر می باشد، استفاده می کنند. اگر تفاوت بین انرژی مورد نیاز و مقدار گلوکز موجود بسیار زیاد باشد، میزان تولید می تواند کاهش یابد.
به دلیل کاهش مصرف خوراک گاو های تازه زا از روز اول تا روز 30 شیردهی، جیره گاوهای تازه زا نمی تواند انرژی کافی به شکل گلوکز را تأمین کند. فراهم کردن مکمل نشاسته قابل دسترس شکمبه در طی دوره بعد از زایش می تواند به جبران کمبود گلوکز کمک کند و میزان بالایی از تولید شیر در اوایل شیردهی را پشتیبانی کند.
شما می توانید مکمل نشاسته را برای جیره های حاوی موارد زیر در نظر بگیرید:
- علوفه ذرت سیلو شده جدید
- علوفه ذرت جدید حاوی رطوبت بالا
- علوفه ذرت سیلو شده خشک
- محدودیت در قابلیت دسترسی ترکیبات نشاسته ای
- ذرت خشک کم آسیاب شده
- علوفه ذرت سیلو شده با فرآوری کم دانه
موازنه نشاسته جیره گاو های قبل و پس از زایش
رویکرد زیاده روی در گنجاندن میزان حداقل نشاسته در جیره گاوهای پیش از زایش نیز وجود دارد. در گذشته گاودارها و متخصصین تغذیه تمایل داشتند که در تنظیم جیره گاوهای انتظار زایش محتاط باشند و میزان نشاسته را در جیره بعد از زایش افزایش دهند اما مهمترین مسئله ای که در جیره گاوهای پیش از زایش باید مد نظر قرار گیرد این است که میزان نشاسته آن نباید با میزان نشاسته جیره پس از زایش تفاوت فاحشی داشته باشد. افزایش ناگهانی نشاسته از جیره پیش از زایش به جیره پس از زایش می تواند گاوها را به میزان زیادی در معرض خطر ابتلا به SARA و دیگر مشکلات سلامتی قرار دهد.
تفاوت میزان نشاسته جیره گاو پیش از زایش و پس از زایش را در حد 10 درصد یا کمتر نگه دارید. میزان نشاسته جیره گاو پس از زایش را تعیین کنید و سپس به عقب برگردید و میزان نشاسته پیش از زایش را در محدوده همان معیار مشخص کنید. اگر می خواهید میزان نشاسته جیره پس از زایش را افزایش دهید، ممکن است لازم باشد تا میزان نشاسته جیره پیش از زایش را نیز افزایش دهید تا تعادل حفظ شود. ارائه تغذیه مناسب به دام ها در پیش از زایش به موفقیت بیشتر آنها در پس از زایش کمک می کند.
میزان هدف نشاسته قابل دسترس شکمبه ای در جیره پیش از زایش و پس از زایش در گاوداری ها و جیره ها بسته به مصرف گروه ها، میزان تولید شیر و اهداف آن و همچنین دیگر عوامل مدیریتی، جایگاه و گروه بندی متفاوت می باشد. ما همچنان در صنعت گام های بزرگی در زمینه مدیریت و تغذیه برداشته ایم ولی همچنان فضا برای بهبود در صنعت وجود دارد. به منظور مشخص کردن بهترین میزان نشاسته در جیره های خود با متخصص تغذیه صحبت کنید.
