مگس شاخی بیش از 30 بار در روز از خون دام ها تغذیه می کند. این مسئله رفتار دام ها را تغییر می دهد و تولید شیر و وزن دام را کاهش می دهد. اما آنچه بیشترین نگرانی را ایجاد می کند این است که الگوهای تغذیه ای مگس شاخی به انتقال خودکار بیماری ورم پستان از طریق انتقال عوامل بیماری زا مانند استافیلوکوکوس و سالمونلا منجر می شوند.
کنترل مگس شاخی
استفاده از حشره کش راهکار اصلی برای کنترل مگس شاخی می باشد، اما این شیوه ها برای گاوداری های ارگانیک قابل استفاده نمی باشند. علاوه بر آن، استفاده از برخی از مواد شیمیایی برای دام ها در بسیاری از مناطق ممنوع می باشد چون این مواد شیمیایی حشره های سودمند را هم از بین می برند.
علاوه بر همه این موارد، مگس شاخی نسبت به حشره کش ها، سریع مقاومت پیدا می کند و تأثیر این حشره کش ها در کاهش صدمات وارد شده به دام ناچیز یا بی اثر می شود. مدیریت جمعیت مگس های شاخی یک راهکار اساسی برای پیشگیری از ورم پستان است. به منظور انجام این کار، گاودارها باید بتوانند مگس های شاخی را تشخیص دهند و شیوه های کنترل جدید را جایگزین کنند.
مگس شاخی در سال چندین بار تولیدمثل می کند و جمعیت اندکی از مگس ها می توانند سریع به جمعیتی بزرگ تبدیل شوند.
عمر مگس شاخی
مگس شاخی به دلیل کوتاه بودن عمر و توانایی چشمگیر در تولیدمثل می تواند سریع مشکل ساز شود. هر مگس شاخی ماده می تواند 20 تا 32 تخم روی فضولات بگذارد. تخم ها با توجه به شرایط محیطی طی 10 تا 20 روز می توانند رشد کنند و به بلوغ برسند (هوای گرم به رشد سریع مگس ها منجر می شود، در حالی که هوای سرد، رشد مگس را کند می کند). بنابراین مگس های شاخی در سال چندین بار تولیدمثل می کنند و جمعیت اندکی از مگس ها می توانند سریع به جمعیتی بزرگ تبدیل شوند.
علاوه بر آن، مگس شاخی در زمستان و در طی مرحله شفیرگی با وارد شدن به دوره رشد کند یا تعویق رشد، زنده می ماند.
هنگامی که شرایط محیطی مطلوب می شود، مگس شاخی بالغ از شفیره خود بیرون می آید. طول مگس شاخی بالغ 3 تا 5 میلی متر است و با جمعیت بزرگی از مگس های کوچکتر که از شانه، کنار و پشت گاو تغذیه می کنند، قابل شناسایی می باشند. در بخشی از روز که هوا گرم است، مگس های شاخی بر روی شکم و پاهای گاو می نشینند.
مگس شاخی برای اجتناب از گرمای خورشید به سمت پستان گاو می رود که این مسئله برای گاودارها بسیار اهمیت دارد زیرا احتمال انتقال عوامل بیماری زا وجود دارد. مگس شاخی ماده و نر برخلاف پشه ها به عنوان انگل برون زی اجباری از خون تغذیه می کنند. مگس های شاخی در کل دوره بلوغ خود روی بدن میزبان باقی می مانند. آنها روز و شب از بدن میزبان تغذیه می کنند و حتی جفت گیری می کنند.
شکستن چرخه زندگی مگس های شاخی
به واسطه اقداماتی از قبیل جلوگیری از زاد و ولد آنها در آینده، کشتن مگس های بالغ، یا دور نگه داشتن آنها از حیوانات می توان جمعیت مگس های شاخی را کنترل کرد. راهکارهای کنونی کنترل مگس شاخی بر اساس الگوهای روزانه مگس ها به عنوان انگل های برون زی طراحی شده اند.
حشره کس های کنترل کننده رشد حشرات را می توان به دام خوراند. آنها باعث خارج شدن ترکیبات فعال از طریق مدفوع می شوند و به رشد مگس ها در مرحله نابالغ خاتمه می دهند.
کاهش تولید، آسیب عمده ای است که مگس های شاخی وارد می کنند. آسیب های غیرمستقیم شامل انتقال استافیلوکوکوس اورئوس که مسبب بیماری ورم پستان است می باشد.
مگس های شاخی از نظر اقتصادی فاجعه آمیز هستند
مگس های شاخی از نظر فیزیولوژیکی و اقتصادی بر دام اثر منفی دارند. کاهش تولید، آسیب عمده ای است که مگس های شاخی وارد می کنند. آسیب های غیرمستقیم شامل انتقال استافیلوکوکوس اورئوس که مسبب بیماری ورم پستان است می باشد. آنها اطراف توده فضولات رشد می کنند و به عنوان مگس شاخی بالغ و تغذیه کننده خون بر روی دام می نشینند. مگس شاخی همچنین بر سرپستانک گاوها می نشیند و باعث ایجاد زخم سرپستانک گاو و انتقال استافیلوکوکوس اورئوس و گسترش ورم پستان می شود. تعیین ساختار ژنتیک مولکولی گونه های استافیلوکوکوس اورئوس، تطابق های ژنتیکی آنها در دام ها و ارتباط آنها با مگس شاخی را تأیید کرده است. در ضمن، تیمار گله ها برای مقابله با مگس شاخی با کاهش شیوع ورم پستان ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مرتبط است.
همچنین، روش های کنترل مگس های بالغی وجود دارد که به طور مؤثر طراحی شده اند. این روش ها در اغلب موارد ترکیبی از شیوه های (پاشیدن، مالیدن روی کمر، کیسه های خاک و برچسب های گوش) هستند. ولی مقاومت مگس های شاخی به حشره کش ها و مضرات استفاده از مواد شیمیایی در خوراک دام ها، شیوه های کنترل شیمیایی را محدود می کنند.
استفاده از تجهیزات حشره کش مانند Cow Vac می تواند مانع شود که مگس های بالغ دام ها را پیدا کنند و مگس ها را از روی بدن گاوها هنگام وارد شدن به سالن شیردوشی به درون خود کشیده و از بین می برد.
آنها عنوان کردند که مگس های شاخی کمرشکن ترین آفت های دامی هستند. گاودارها راهکارهای کنترلی محدود و دانش کمی نسبت به مگس ها و راهکارهای مدیریتی آنها دارند. به این معنی که بهبود راه های مدیریتی مگس ها بسیار ضروری است که این راهکارها شامل شناسایی نقش آنها در انتقال عوامل بیماری زا و راهکارهای اقتصادی مرتبط با کنترل و مدیریت مگس ها می باشند. در صورت نبود چنین اطلاعاتی، راهکارهای جایگزین برای کنترل مگس در گاوداری ارائه نخواهد شد و باعث می شود گاودارها به استفاده از همان حشره کش ها اتکا کنند و به سلامت دام ها و بقاء گاوداری ها آسیب وارد شود.
لزوم انجام تحقیقات بیشتر در زمینه مبارزه با مگس در گاوداری
مگس های شاخی به علت ویژگی های بیولوژیکی، نسبت به حشره کش ها سریع مقاومت پیدا می کنند. مگس ها به ندرت میزبان خود را ترک می کنند و در نتیجه به طور مداوم در معرض حشره کش ها هستند و با ایجاد تراکم زیاد جمعیت مگس های مقاوم و همپوشانی نسل ها، آلل های مقاوم به حشره کش ها سریع گسترش پیدا می کنند.
مستندات نشان داده اند که دام ها نسبت به حشره کش هایی که به طور معمول استفاده می شوند مقاومت پیدا کرده اند ولی تقریباً 90 درصد از گاودارها هنوز برای مدیریت مگس در گاوداری از حشره کش ها استفاده می کنند.
مگس های شاخی به علت ویژگی های بیولوژیکی، نسبت به حشره کش ها سریع مقاومت پیدا می کنند.
