مصرف موننسین در جیره گاو شیری
مصرف موننسین در جیره گاو شیری به طور معنی داری مصرف خوراک را حدود 0.3 کیلوگرم کاهش و تولید شیر را حدود 0.7 کیلوگرم در روز افزایش می دهد و باعث بهبود 2.5 درصدی در بازده تولید شیر می شود. موننسین حدود 0.13 درصد چربی شیر را کاهش می دهد اما هیچ تأثیری روی مقدار کیلوگرم چربی تولیدی در شیر ندارد. درصد پروتئین شیر هم حدود 0.03 درصد در روز کاهش می یابد اما مقدار کیلوگرم پروتئین تولیدی شیر حدود 0.01 کیلوگرم در روز افزایش می یابد و هیچ تأثیری روی درصد لاکتوز شیر نخواهد داشت.
مصرف موننسین در جیره گاو شیری باعث بهبود نمره وضعیت بدنی به مقدار 0.03 و بهبود وزن بدن به اندازه 0.06 کیلوگرم در روز شد. تجزیه و تحلیل داده های مربوط به پروفایل اسیدهای چرب، نشان می دهد که موننسین باعث کاهش اسیدهای چرب کوتاه زنجیر (1 تا 12 درصد) و کاهش اسید استئاریک (7.8 درصد) می شود. موننسین به طور قابل توجهی مشتقات اسید لینولئیک را افزایش می دهد. افزایش درصد C18:1 در جیره باعث افزایش اثرات موننسین روی کاهش درصد چربی شیر می شود در حالی که باعث بهبود پپتیدهای شکمبه ای شده و افزایش اثر موننسین روی تولید پروتئین در شیر می گردد. در کل این یافته ها نشان می دهند که موننسین در عین حال که نمره بدنی را حفظ می کند، باعث بهبود تولید شیر می شود و اثر آن روی درصد چربی شیر و پروتئین شیر تحت تأثیر جیره می باشد.
مقدمه ای بر مصرف موننسین در جیره گاو شیری
موننسین یک یونوفر پلی اتر کربوکسیلیک است که به صورت خوراکی و به شکل نمک سدیمی برای گاو مصرف می شود.
یونوفرها انتقال الکترون ها در دیواره باکتری ها را تغییر داده و به صورت انتخابی بازدارنده باکتری های گرم مثبت هستند. تغییر جمعیت باکتری های شکمبه باعث افزایش بازده متابولیسم انرژی و بهبود متابولیسم نیتروژن می شود و خطر بروز نفخ شکمبه ای و تولید اسید لاکتیک را کاهش می دهد. اثرا موننسین روی تولید شیر و ترکیبات آن متناقض است. در برخی مطالعات باعث افزایش تولید شیر شده و در برخی دیگر تأثیری نداشته است. عواملی که ممکن است پاسخ موننسین را تغییر دهند شامل: مرحله شیردهی گله و ژنتیک گله هستند.
نتایج مقالات جمع آوری شده در مورد موضوع مصرف موننسین در جیره گاو شیری
اطلاعات مربوط به 36 مقاله و 77 آزمایش در باره مصرف موننسین در جیره گاو شیری جمع آوری شد. نتایج محصولات مختلف روی تولید شیر جمع آوری شد و نتایج محصولات مختلف روی تولید شیر و ترکیبات آن مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای حاوی موننسین، تولید شیر را حدود 2 درصد و پروتئین شیر را نیز افزایش دادند و باعث بهبود در BCS، افزایش وزن بدن و بازده تولید شیر شدند. موننسین هیچ اثری روی مقدار چربی در شیر و درصد لاکتوز نداشت. موننسین تأثیر معنی داری روی پروفایل اسیدهای چرب داشت، به طوری که باعث کاهش ساخت اسیدهای چرب کوتاه زنجیر و کاهش تولید اسید استئاریک شیر شد و اثرات متفاوتی روی لینولئیک و لینولنیک داشت، اما باعث افزایش CLA شیر شد.
مطالعات ما به روشنی افزایش در تولید شیر و کاهش در ماده خشک مصرفی را با مصرف موننسین نشان دادند. نتایج بررسی های سال 2003 کاهش مصرف خوراک دام 0.3 کیلوگرم در 14 آزمایش یونوفری و یک افزایش تولید شیر 0.7 و 1.5 کیلوگرمی در روز را در جیره های کم و پرعلوفه نشان داد. گاوهایی که در قبل از زایش BCS بالاتری داشتند در پاسخ به موننسین شیر بیشتری تولید کردند.
کاهش در ماده خشک مصرفی و افزایش 2 درصدی در تولید شیر، هر دو باعث بهبود بازده، هنگام مصرف موننسین در جیره گاو شیری می شوند. یافته ها در باره پروتئین و چربی شیر نشان می دهند که مصرف موننسین در جیره گاو شیری باعث کاهش در درصد چربی و پروتئین شیر می شود. اما مقدار چربی تولیدی در شیر را افزایش می دهد اما این یافته ها بسته به مرحله شیردوشی، روش شیردهی، روش دریافت موننسین و نوع جیره پایه متناقض است. وقتی موننسین به صورت سرک داده می شود مقدار پروتئین شیر، بیشتر افزایش می یابد. اما این که چرا روش های ارائه موننسین باعث پاسخ های متفاوت می شود به صورت ناشناخته باقی مانده است. دلیل آن این می تواند باشد که در صورت مصرف سرک، مقدار قابل توجهی از موننسین در تغذیه روزانه دریافت می شود و این نوع مصرف غذا ممکن است بر واکنش گاو تأثیر بگذارد.
شروع زودتر مصرف موننسین در جیره گاو شیری در زمان شیردهی و یا حتی قبل از زایش نسبت به مصرف آن در اواخر شیردهی، اثرات منفی موننسین در تولید چربی شیر را کاهش می دهد. وقتی موننسین مصرف می شود، افزایش غلظت C18:1، درصد چربی شیر را کاهش می دهد که این می تواند به خاطر اختلال در بیوهیدروژناسیون شکمبه هنگام مصرف موننسین باشد که باعث افزایش جذب بیشتر ترانس 10- سیس CLA12 می شود که می تواند ساخت درون پستانی چربی را مهار کند.
بر اساس 10 آزمایش و 4 مطالعه گزارشی ما نتیجه گرفتیم که تیمار موننسین، اسیدهای چرب کوتاه زنجیر را در شیر کاهش می دهد و با مصرف موننسین اسید استئاریک کاهش و CLA و C18:1 افزایش می یابد. افزایش تعادل پپتیدهای شکمبه ای، اثرات موننسین روی تولید شیر را افزایش می دهد. موننسین به طور معنی داری باکتری هایی را که مانع از دسترسی پپتیدها و در نتیجه کاهش پروتئین شیر می شوند را می تواند کاهش دهد. ارائه پپتید کافی در تیمار موننسین باعث افزایش تولید پروتئین میکروبی و ورود RUP بیشتر به روده کوچک می شود.
نتیجه گیری کلی در موضوع مصرف موننسین در جیره گاو شیری
گنجاندن و مصرف موننسین در جیره گاو شیری باعث افزایش در تولید شیر و کاهش در ماده خشک مصرفی و در نتیجه افزایش بازده خوراک دام می گردد. با این حال اثرات متناقض است و به عوامل جیره ای بستگی دارد. وجود چربی غیراشباع در جیره، شدت کاهش چربی شیر در تیمار موننسین را تشدید می کند. گاوهایی که موننسین را به صورت سرک دریافت می کنند تأثیر شدیدتری از آن، روی ترکیبات شیر خود و همچنین افزایش CLA در شیر را تجربه می کنند. موننسین باعث افزایش جزئی در وزن بدن و نمره وضعیت بدنی شده که بستگی به مرحله شیردهی و دوز مصرفی آن دارد.