آیا یک جیره کاملاً مخلوط (TMR) برای تلیسه ها لازم است؟
به طور خلاصه، نه گاودارها می توانند راهکارهای خوراک دهی متفاوتی برای تلیسه ها انتخاب کنند و نه هیچ تحقیقی نشان داده است که خوراندن خوراک TMR نسبت به دیگر راهکارهای خوراک دهی به داشتن تلیسه های برتر منجر می شود. اگرچه برخی از شواهد نشان داده اند که خوراندن TMR جداسازی خوراک را کاهش می دهد ولی به این معنی نیست که TMR به بهبود رشد و تولید شیر آنها در آینده منجر می شود.
چرا TMR ها به طور معمول به تلیسه ها خورانده می شوند؟
بسیاری از گاوداری ها معتقدند که TMR یک روش مؤثر و کارآمد برای ارائه یک جیره کامل و موازنه شده به تلیسه ها می باشد. در دنیایی که حاشیه سود کم است، بازده بالا هدف گاوداری ها است. TMR با ترکیب مواد مغذی، کاهش نیروی کار و مدیریت آسانتر مواد خوراکی بازده تلیسه ها را افزایش می دهد ولی اگر به درستی تنظیم نشود می تواند رشد و نمو تلیسه را به خطر بیاندازد. به منظور اطمینان از تنظیم کارآمد اولین TMR تلیسه ها مفاهیم زیر را مورد توجه قرار دهید:
چه زمانی برای خوراندن TMR به تلیسه ها مناسب است؟
تحقیق دانشگاه پنسیلوانیا نشان داده است که می توان TMR را در 2 ماهگی بدون اینکه تأثیر منفی بر رشد آنها داشته باشد به تلیسه ها خوراند. شکمبه تلیسه ها در 2 ماهگی هنوز در حال رشد است و در مقایسه با تلیسه های 4 یا 6 ماهه شکمبه کوچکتری دارند، در این سن معمولاً تلیسه ها اولین TMR خود را دریافت می کنند. گاودارها هنگام تنظیم TMR برای تلیسه های 2 تا 4 ماهه باید گنجایش کم شکمبه آنها را مد نظر قرار دهند.
عامل دیگری که باید مد نظر قرار گیرد چگونگی ارائه آن به تلیسه های جوان می باشد. انتقال جیره باید به صورت تدریجی صورت گیرد زیرا تغییرات ناگهانی خوراک، جمعیت میکروبی شکمبه را تغییر می دهد. رشد تلیسه و توسعه جمعیت میکروبی شکمبه هر دو ممکن است تحت تأثیر تغییرات ناگهانی اجزاء خوراک اتفاق بیفتد و در اغلب موارد باعث به خطر افتادن سلامتی تلیسه ها می شود. برای جلوگیری از این شرایط، ترکیبات جدید TMR که قبلاً به آنها خورانده نشده است را به تدریج و آهسته به آنها بخورانید.
در بسیاری از شرایط، علوفه ترکیب اصلی است که برای تلیسه ها جدید است. برای اینکه جمعیت میکروبی شکمبه با این ترکیب جدید سازگار شود، ارائه علوفه با انتخاب آزاد یا سرک پاشی TMR روی استارتر برای یک یا دو هفته قبل از انتقال کامل به TMR را مد نظر قرار دهید.
در نهایت، زمان انتقال خوراک تلیسه ها به TMR به اهداف و توانایی های گاوداری ها بستگی دارد. در بسیاری از شرایط، مسئله اصلی برای ترکیب TMR تلیسه های کوچکتر از 4 تا 6 ماه، حجم بسیار کوچک ترکیب نسبت به ظرف میکسر می باشد که کیفیت مخلوط کردن را کاهش می دهد.
چه میزان رطوبت برای اولین TMR تلیسه ها مناسب است؟
برای تلیسه های کمتر از 4 ماه، ماده خشک TMR باید تقریباً 65 درصد یا بیشتر باشد. این مسئله برای تلیسه های جوان از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا این عدد بر مقدار کل خوراکی که آنها باید بر اساس اسفد مصرف کنند تأثیر می گذارد.
مثال های زیر را مد نظر قرار دهید:
یک تلیسه 136 کیلوگرمی باید 4.5 کیلوگرم ماده خشک (DM) مصرف کند. اگر ماده خشک TMR 65 درصد باشد، تلیسه باید 7 کیلوگرم اسفد دریافت کند. در این مثال تلیسه نمی تواند حجم خوراک کافی را در 40 درصد DM، جهت رفع نیازهای خود دریافت کند زیرا گنجایش شکمبه آن برای دریافت این حجم خوراک هنوز رشد نکرده است.
این یک برداشت اشتباه رایج است که تلیسه ها نباید قبل از 6 ماهگی علوفه سیلو شده دریافت کنند. این موضوع قطعاً صحیح نیست. تحقیقات بسیاری نشان داده است که تلیسه ها می توانند از 2 ماهگی علوفه های سیلو شده دریافت کنند بدون اینکه تأثیر مخربی بر رشد و سلامت آنها داشته باشد.
مشکل اصلی مرتبط با خوراندن علوفه سیلو شده به تلیسه های جوان این است که این خوراک ها مستعد گرم شدن و خراب شدن هستند. بنابراین اگر تصمیم می گیرید که علوفه سیلو شده را به عنوان بخشی از TMR اولیه به تلیسه ها بخورانید، مدیریت دقیق آخور و خوراک دهی اهمیت پیدا می کند.
چه مقدار علوفه باید در TMR تلیسه ها گنجانده شود؟
در تنظیم TMR اولیه تلیسه ها، میزان علوفه ای که باید گنجانده شود از اهمیت کمتری برخوردار است و میزان NDF یا حجم کلی جیره از اهمیت بیشتری برخوردار است. تحقیق دانشگاه ویسکانسین نشان داده است که تلیسه هایی با دامنه وزنی 181.4 تا 635 کیلوگرم به طور ثابت 1 درصد وزن بدن خود TMR دریافت می کنند.
اطلاعات زیر را برای تنظیم TMR می توان به کار برد:
یک تلیسه 181 کیلوگرمی 1.8 کیلوگرم NDF (1 درصد وزن بدنی) دریافت می کند. اگر لازم باشد همان تلیسه 6.12 کیلوگرم ماده خشک (DM) دریافت کند، TMR نباید بیش از 30 درصد NDF داشته باشد.
در رابطه با تلیسه های زیر وزن 180 کیلوگرم چگونه است؟ تحقیق دانشگاه پنسیلوانیا نشان داده است که قانون مصرف NDF به اندازه 1 درصد وزن بدن برای تلیسه های کوچکتر صدق نمی کند. علت آن می تواند به این مربوط باشد که جسم آنها و ظرفیت شکمبه آنها، همچنان در حال رشد هستند.
در نتیجه، حجم کلی جیره نقش تعیین کننده ای دارد در میزان علوفه ای که باید در TMR تلیسه های سبک تر گنجانده شود. تحقیق دانشگاه پنسیلوانیا نشان داد که TMR تلیسه های 2 تا 4 ماهه نباید بیش از 15 درصد علوفه گراس یا 20 درصد علوفه سیلو شده ذرت یا هیلاژ یونجه داشته باشد.
آیا علوفه های مشکل دار را می توان به تلیسه ها خوراند؟
باید با علوفه تخمیر ضعیف و فاسد شده چه کاری کرد؟ با علوفه گراس یا علوفه دانه ریز که قبل از برداشت، بیش از حد رسیده اند چه کاری می توان کرد؟
در بسیاری از گاوداری ها، علوفه مشکل دار در جیره های تلیسه ها گنجانده می شود. بدیهی است که قیمت خوراک دام بالاست، اما در نظر داشته باشید این علوفه ها می توانند مشکلات واقعی ایجاد کنند، به خصوص اگر در TMR اولیه تلیسه ها گنجانده شود. علوفه مشکل دار، جمعیت میکروبی شکمبه را دچار اختلال می کنند و مصرف را کاهش می دهند. اگر این اتفاق بیفتد، 2 تا 3 هفته طول می کشد تا جمعیت میکروبی شکمبه بهبود یابد و بازسازی شود.
بی کیفیتی خوراک در اغلب موارد در مشکلات سلامتی نمایان می شوند. در نتیجه، بهتر است که از قرار دادن علوفه مشکل دار در TMR اولیه تلیسه ها اجتناب کنید. علوفه با قابلیت تخمیر ضعیف یا فاسد شده هرگز نباید در TMR گوساله های جوان گنجانده شوند.
اگر علوفه در زمان برداشت از سطح بهینه بلوغ خود فراتر رفته باشند و NDF آنها افزایش یافته باشد می توان آنها را در TMR گنجاند در صورتی که به میزان کمی گنجانده شود و یا ریز خرد شده باشند.
چه مواردی نشان می دهند که TMR به خوبی و درست تنظیم شده است؟
در انتهای روز، موفقیت تنظیم جیره خود را طبق عملکرد دام ها ارزیابی کنید. بسیار اهمیت دارد که عملکرد تلیسه هایی که برای بار اول TMR دریافت کردند را ارزیابی کنید. تلیسه ها به طور کلی در حال رشد هستند و به علت تغییرات جیره ای، شکمبه آنها در معرض اختلال قرار می گیرد.
تلیسه هایی که TMR خوب تنظیم شده دریافت می کنند دارای مدفوع با قوام، پوشش مویی سالم و حداقل مشکلات سلامتی هستند. همچنین باید اهداف وزنی و رشدی از پیش تعیین شده گاوداری ها را برآورده کنند.