گوسفند نژاد ایل دوفرانس از نژادهایی به شمار می رود که به منظور تولید گوشت پرورش می یابد. این نژاد در سال 1822 در فرانسه پرورش یافت و جزو نژاد های بزرگ جثه بوده و دارای بدنی صاف می باشد. این نژاد، پشم با کیفیت قابل قبول و عاری از الیاف رنگی تولید می کند.
وزن بره های این نژاد در زمان تولد بین 3 تا 5 کیلوگرم بوده و در دوره پرورش وزن آنها در 42 روزگی بین 19 تا 24 کیلوگرم و در 100 روزگی بین 34 تا 41 کیلوگرم می باشد. وزن میش بالغ ایل دوفرانس بین 70 تا 90 کیلوگرم و وزن پشم سالیانه میش ها بین 3 تا 4.5 کیلوگرم و قطر تارهای پشم بین 23 تا 27 میکرون می باشند.
گوشت گوسفند نژاد ایل دوفرانس
به دلیل بلوغ زودرس این نژاد، در بره های پرواری می توان در سنین کمتر به وزن ایده آل رسید و به طور کلی می توانند در سن 100 روزگی گوشتی با کیفیت تولید کنند.
پشم گوسفند نژاد ایل دوفرانس
این نژاد پشمی سفید، محکم و عاری از گره خوردگی و الیاف رنگی تولید می کند.
بره های دورگه
می توان از خط پدری برای ایجاد نژاد دورگه استفاده کرد و بره های تولیدی سنگین تر و دارای توزیع بهتر چربی در بدن هستند.
وزن تولد بره ایل دوفرانس
بره های این نژاد در روش های معمول تغذیه ای، دارای جثه کوچک بوده (تقریبا 4 کیلوگرم) و به ندرت در این نژاد مشکلات سخت زایی رخ می دهد. با توجه به قدرت قابل توجه و صفات برجسته مادری در میش های این نژاد، میزان تلفات در زمان بره زایی حداقل می باشد.
نرخ رشد گوسفند ایل دوفرانس
بره های نژاد ایلدوفرانس از توانایی رشد بالایی برخوردار هستند و با تغذیه مناسب می توانند در سن 42 روزگی به وزن 19 تا 22 کیلوگرم و در سن 100 روزگی به وزن 34 تا 41 کیلوگرم برسند. از این رو، این نژاد و بره های دورگه از آنها، این امکان را برای پرورش دهندگان ایجاد می کنند تا بره ها را تا سن 100 روزگی به بازار عرضه کنند.
ویژگی های لاشه گوسفند ایل دوفرانس
طبق نتایج به دست آمده، این نژاد از ویژگی های برجسته ای در زمینه درصد لاشه برخوردار است. (درصد لاشه 53 درصد و در برخی موارد 66.4 درصد به صورت رسمی ثبت شده است). از جمله ویژگی های دیگر نژاد گوسفند ایل دوفرانس در این زمینه می توان به توسعه مناسب عضلات و نداشتن چربی زیاد اشاره کرد.
بلوغ جنسی گوسفند ایل دوفرانس
بره ها در این نژاد در صورت داشتن متوسط وزن 55 کیلوگرم می توانند جفت گیری داشته باشند. این بلوغ زودرس جنسی موجب بهبود و افزایش پرورش بره ها توسط دامدار می شود.
جفت گیری گوسفند ایل دوفرانس
توانایی جفت گیری خارج از فصل این نژاد باعث می شود فاصله بین بره زایی میش ها حدود 7 یا 8 ماه باشد و به طور طبیعی میش ها می توانند 1.3 بار بره زایی در سال داشته باشند.
چندقلوزایی گوسفند ایل دوفرانس
میش ها در این نژاد از توانایی چند قلوزایی بالایی برخوردار هستند و درصد بره زایی آنها بین 150 تا 170 درصد در گله است. در گله هایی که سیستم سه زایش در دو سال اجرا شود، امکان وجود 220 درصد بره زایی در سال نیز امکان پذیر است. در صورت رشد مناسب قوچ ها، از سن 10 ماهگی می توان آنها را برای تولید مثل و جفت گیری در گله مورد استفاده قرار داد.
تولید شیر در گوسفند ایل دوفرانس
میزان تولید شیر در میش ایل دوفرانس برای پرورش بره های دو و سه قلو کافی می باشد. همچنین به دلیل وجود صفات مادری برجسته، رابطه نزدیکی بین میش ها و بره ها وجود دارد.
طول عمرگوسفند ایل دوفرانس
متناسب با نوع تغذیه، میش ها در سن 9 تا 10 سالگی هنوز توانایی تولید بره دارند. ثبت رکورد 29 بره در طول 11 سال عمر یک میش، اثبات کننده این واقعیت است.
سازگاری گوسفند ایل دوفرانس
گوسفند ایل دوفرانس در بیش از 30 کشور جهان یافت می شود. این نژاد به دلیل سازگاری در شرایط سخت، بسیار مشهور است.
کیفیت پشم گوسفند ایل دوفرانس
دارای پشم سفید، محکم و عاری از الیاف رنگی است. وزن پشم گوسفند 12 ماهه در میش ها 4.5 تا 3 کیلوگرم و در قوچ ها 5 تا 6 کیلوگرم است.
توانایی دورگه در قوچ ایل دوفرانس
قوچ ایل دوفرانس به عنوان پایه پدری، ترکیب استثنایی صفات توسعه عضلات و نرخ رشد سریع را به صورت اثر غالب به فرزندان خود منتقل می کند. این خصوصیات از دلایل محبوبیت قوچ ایل دوفرانس در پرورش گوسفند پرواری بوده و سهم بزرگی در تامین بره با کیفیت مناسب برای مصرف کنندگان را به خود اختصاص می دهد. میش های دورگه ایلدوفرانس به دلیل دارا بودن صفاتی مانند باروری مناسب، تولید بالای شیر و خصوصیات مادری، بسیار محبوب بوده و می تواند در پرورش مورد استفاده قرار گیرد.
