خشک کردن گاوهای پرتولید
30 سال پیش، گاوی که تولید شیر روزانه آن 40 کیلوگرم بود، گاو پرتولید محسوب می شد. امروزه، کل گله به طور میانگین 40 کیلوگرم یا بیشتر تولید می کند اما تولید بالا با چالش هایی از قبیل دوره خشکی به همراه است.
خشک کردن گاوهای پرتولید و مدیریت دوره خشکی بر سلامت و عملکرد گاوها در دوره شیردهی بعدی اثرگذار است. در طی دوره خشکی، بافت های تولیدکننده شیر پستان بازسازی می شوند و محیط نامناسبی برای باکتری های مسبب ورم پستان ایجاد می شود. بنابراین بهترین روش برای خشک کردن گاوها چیست؟
بر اساس آخرین مطالعات، نزدیک به 74 درصد از گاوداری ها برای خشک کردن گاوها، شیردوشی گاوها را به طور ناگهانی متوقف می کنند. با وجودی که می دانند این شیوه برای گاوهایی که روزانه در ابتدای دوره خشکی 38 تا 40 کیلوگرم شیر تولید می کنند، می تواند مشکل ایجاد کند.
نظر شما در مورد روش های زیاد کردن فواصل دوشش و دوشیدن آنها از 3 بار به 2 بار و از 2 بار به 1 بار و یا کاهش مصرف خوراک یا محتوای جیره از نظر تراوش شیر و سلامت پستان چیست؟ نتایج این رویکردها در مقایسه با رویکرد معمولی چیست؟ به دلایل زیر، تولید شیر گاوها در ابتدای دوره خشکی باید کاهش یابد:
- کاهش تراوش شیر و ورود عوامل بیماری زا به درون پستان
- امکان کراتینه شدن و بسته شدن مجاری سرپستانک
- کاهش التهاب پستان و هرگونه اذیت شدن گاو
- افزایش سریع تر بازسازی پستان
مطالعات اخیر تولید روزانه 15 کیلوگرم یا کمتر در ابتدای دوره خشکی را برای بهبود سلامت پستان توصیه می کنند. رسیدن به این مقدار تولید برای اکثر گاوها غیرواقع بینانه است و برای گاودار مشکل می باشد ولی عدم موفقیت در کاهش تولید شیر در ابتدای خشکی نیز می تواند مشکل ساز باشد.
نتیجه گیری های ثابت
در مطالعات مختلف، شرایط پستان گاوهای پرتولید و کم تولید در ابتدای دوره خشکی با هم مقایسه شد و در گاوهای پرتولید، احتمال کراتینه شدن سرپستانک کمتر و ایجاد عفونت در دوره خشکی بیشتر بود. این مسئله مشکل ساز خواهد شد زیرا گاوهایی با شمار سلول بدنی بالا (SCC) در مقایسه با گاوهای غیرمبتلا در اوایل شیردهی، بیشتر در معرض ابتلا به ورم پستان بالینی هستند و به طور میانگین 726 کیلوگرم کاهش تولید شیر تا روز 305 شیردهی خواهند داشت. بنابراین گاودارها در ابتدای دوره خشکی برای جلوگیری از ابتلای گاوهای پرتولید به ورم پستان تحت بالینی که به صورت SCC بالا نمایان می شود، باید یک برنامه داشته باشند.
آسایش دام یک چشم انداز دیگری به موضوع خشک کردن گاوهای پرتولید است. هنگامی که شیردوشی متوقف می شود، تجمع شیر در پستان باعث ایجاد درد و اذیت شدن گاو می شود که گاوهای پرتولید با شدت بیشتری این رنج را تجربه می کنند.
گزینه های بالقوه برای کاهش تولید و خشک کردن گاوهای پرتولید
خلاصه ای از روش هایی که می توان از طریق آنها کاهش تولید شیر گاوهای پرتولید را کاهش دهد، در زیر ذکر شده است:
تغییرات تغذیه ای
کاهش یا محدود کردن انرژی جیره در کاهش تولید شیر مؤثر است. با این حال این رویکرد می تواند به مشکلات متابولیسمی از قبیل تأثیرگذاری بر سیستم ایمنی و بروز هیپوکلسیمی (کاهش کلسیم خون) و بستگی به نوع راهکار به گرسنگی و تنش در گاوها منجر شود.
تغییرات جیره باید به دقت توسط دامپزشک و متخصص تغذیه ارزیابی شود و این تغییرات باید کوتاه مدت باشند. اجرای این راهکار در تعداد کمی از گاوها و با نیازهای خاص امکان پذیر نمی باشد زیرا فضای آخور و امکان گروه بندی کردن در بسیاری از گله های شیری محدود است.
کاهش دفعات شیردوشی می تواند آسان ترین روش در کاهش تولید شیر باشد، به خصوص در گاوهایی که در اواخر دوره شیردهی خود می باشند.
برای مثال، در اغلب مواقع، کاهش دفعات شیردوشی از 2 بار به 1 بار در روز به مدت 5 تا 7 روز قبل از ابتدای دوره خشکی، تولید شیر را کاهش می دهد. این روش در مقایسه با توقف ناگهانی شیردوشی، در کاهش تولید شیر و جلوگیری از ابتلا به ورم پستان مؤثرتر می باشد.
این رویکرد مستلزم شناسایی گاوهایی است که برای ابتدای دوره خشکی آماده اند. یکی از راه حل ها استفاده از باندهای تک رنگ است که هنگام انجام دستورالعمل درمانی گاوهای خشک تغییر رنگ می دهند. با استفاده از این روش می توان از گروه بندی های جداگانه اجتناب کرد.
تکنولوژی های جدید از قبیل استفاده از ربات های شیردوشی و روش های جدید مدیریت سالن شیردوشی، راه های جدیدی برای مدیریت دفعات شیردوشی ارائه می دهند. ربات ها را می توان به گونه ای تنظیم کرد که تعداد دفعات شیردوشی در روز را برای گاوهای خاص کاهش دهند و خرچنگی هنگام شیردوشی زودتر جدا شود.
در سالن های شیردوشی معمولی نیز با کمک نرم افزارهای جدید می توان خرچنگی ها را با توجه به میزان تولید شیر، زودتر جدا کرد. این نرم افزارها تولید شیر را با میزان تولید شیر قبلی مقایسه می کنند و دستور جدا شدن خودکار را می دهند. یک مطالعه نشان داد که گاوهایی که کمتر دوشیده شده بودند در مقایسه با گاوهایی که خرچنگی ها به طور طبیعی جدا شده بود، در ابتدای دوره خشکی تولید شیر کمتری داشتند.
داروهایی (از قبیل کابرگولین) به واسطه کاهش پرولاکتین (هورمون ضروری برای تولید شیر) تولید شیر را کاهش می دهند. به عنوان مثال روشی برای کاهش تولید شیر در ابتدای دوره خشکی مورد مطالعه قرار گرفته است. اگرچه این دارو در کاهش تولید شیر مؤثر بوده است ولی از نظر تجاری در آمریکا تأیید نشده است و استفاده از آن به علت ایجاد عوارض ثانویه از قبیل زمین گیر کردن و مرگ دام در اروپا متوقف شده است.
گفتگو با دیگران
خشک کردن گاوها یک بخش مهم در چرخه شیردوشی گاوها می باشد و گاودارها باید دستورالعمل خود برای گاوهای پرتولید را بازنگری کنند. با دامپزشک و متخصص تغذیه خود برای ارزیابی اقدامات ابتدای دوره خشکی، میزان تولید در اوایل خشکی، سلامت پستان در گاوهای اوایل شیردهی، عملکرد شیردهی در آینده و آسایش دام مشورت کنید. اینکار مستلزم بررسی رویکرد درمان گاوهای خشک، پماد مسدودکننده سرپستانک (شیوه صحیح تزریق) و محیط گاوهای خشک می باشد.
گله هایی که رکورد انفرادی شمار سلول بدنی گاوها را در اختیار دارند بهتر می دانند که آیا تغییر در برنامه خشکی بر سلامت پستان اثرگذار است یا نه! آنها به خصوص میزان ابتلا به ورم پستان تحت بالینی را در گاوهای دوره خشکی و در گاوهای تازه زا با شمار سلول بدنی بالا و یا ورم پستان بالینی بهتر بررسی می کنند.
